Βασίλειο της Ετρουρίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Βασίλειο της Ετρουρίας Regno di Etruria (ιτ.) | ||||||
| Εξαρτημένο κράτος της Γαλλικής Αυτοκρατορίας | ||||||
| ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||
 | ||||||
| Πρωτεύουσα | Φλωρεντία | |||||
| Γλώσσες | Ιταλικά | |||||
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολικισμός | |||||
| Πολίτευμα | Πεφωτισμένη Δεσποτεία | |||||
| Βασιλιάς | ||||||
| - | 1801–1803 | Λουδοβίκος Α΄ | ||||
| - | 1803-1807 | Κάρολος Λουδοβίκος | ||||
| Αντιβασιλέας | ||||||
| - | 1803-1807 | Μαρία Λουίζα | ||||
| Ιστορική εποχή | Ναπολεόντειοι Πόλεμοι | |||||
| - | Ίδρυση | 21 Μαρτίου 1801 | ||||
| - | Διάλυση | 10 Δεκεμβρίου 1807 | ||||
| Νόμισμα | Τοσκάνικη Λίρα | |||||
Το Βασίλειο της Ετρουρίας υπήρξε κράτος της κεντρικής Ιταλίας που ιδρύθηκε το 1801, περιλαμβάνοντας ένα μεγάλο τμήμα της Τοσκάνης. Διαλύθηκε το 1807.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το Βασίλειο της Ετρουρίας οφείλει το όνομά του στην Ετρουρία, αρχαία ρωμαϊκή ονομασία των εδαφών των Ετρούσκων.
Με το μυστικό σύμφωνο του Σαν Ιλδεφόνσο (1800), ο ύπατος της Γαλλίας Ναπολέων Α΄ Βοναπάρτης υπόσχεται την δημιουργία στην Ιταλία ενός κράτους υπό ισπανική κατοχή ως αντάλλαγμα για την επιστροφή της Λουιζιάνας από την Ισπανία. Στην ουσία, με αυτό το σύμφωνο «οι Βουρβόνοι είχαν ανταλλάξει μια αυτοκρατορία με μια επαρχία»[εκκρεμεί παραπομπή]. Τα σύμφωνα του Λυνεβίλ (9 Φεβρουαρίου 1801) και του Αρανχουέθ (21 Μαρτίου 1801) επιβεβαιώνουν την δημιουργία του. Το στέμμα του ανατίθεται στον Λουδοβίκο των Βουρβόνων, γιο και διάδοχο του δούκα της Πάρμα Φερδινάνδου Α΄ που πεθαίνει το 1802.
Μετά την απομάκρυνση του δούκα της Τοσκάνης, ο Φερδινάνδος Γ΄ των Αψβούργων-Λωρραίνης, λαμβάνει ως αποζημίωση εκκλησιαστικά εδάφη που ανήκαν στην αρχιεπισκοπή του Σάλτσμπουργκ.
Για τον Ναπολέοντα, ο Λουδοβίκος Α΄ της Ετρουρίας έχει «οριστικά» παραιτηθεί από την διεκδίκηση του Δουκάτου της Πάρμα που τελικά προσαρτάται από τη Γαλλία και γίνεται το κέντρο του γαλλικού νομού του Τάρο.
Όταν ο βασιλιάς Λουδοβίκος πεθαίνει, το 1803, η γυναίκα του Μαρία-Λουίζα των Βουρβόνων (κόρη του Καρόλου Δ΄ της Ισπανίας) αναλαμβάνει την αντιβασιλεία για λογαριασμό του γιου της Λουδοβίκου Β΄.
Πάντως, το 1807, ο Ναπολέων προσαρτά το Βασίλειο της Ετρουρίας στην Γαλλική Αυτοκρατορία, μεταμορφώνοντάς το σε τρεις γαλλικούς νομούς (Άρνο, Μεσόγειος και Ομπρόνε). Η Ελίζα Βοναπάρτη δέχεται τον τίτλο της «Μεγάλης Δούκισας της Τοσκάνης», πρόκειται όμως απλώς για τίτλο που της παρέχει επιρροή στη διοίκηση των τριών αυτών νομών.
Ο βασιλιάς και η μητέρα του πρέπει να λάβουν ως αντάλλαγμα, σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης του Φοντενεμπλώ που υπογράφτηκε από τη Γαλλία και την Ισπανία, τα Βόρεια της Πορτογαλίας, προσφάτως κατακτηθείσα, αλλά, το 1808, το θόλωμα στις σχέσεις του Ναπολέοντα και των Βουρβόνων που βασίλευαν στην Ισπανία διακόπτει τις διαπραγματεύσεις.
Όταν το 1814, με το Συνέδριο της Βιέννης, η Τοσκάνη έχει ξαναφτιαχτεί και επιστραφεί στους μεγάλους δούκες των Αψβούργων-Λωρραίνης, οι Βουρβόνοι της Πάρμα αποζημιώνονται με την εκχώρηση προς αυτούς του Δουκάτου της Λούκα: εννοείται πως θα τους επιστραφεί το Δουκάτο της Πάρμα που τους δίνεται ως «viager» (με τον Ναπολέων Β΄ να έχει τελικώς αποκλειστεί από αυτή την διαδοχή) στην Αυτοκράτειρα Μαρία-Λουίζα με τον θάνατο της τελευταίας και τότε το Δουκάτο της Λούκα θα προσαρτηθεί από το Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης.
Βασιλείς της Ετρουρίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λουδοβίκος Α΄ της Ετρουρίας 1801-1803
- Κάρολος-Λουδοβίκος της Ετρουρίας 1803-1807, ονομαζόμενος επίσης Λουδοβίκος Β΄ της Ετρουρίας από ορισμένους συγγραφείς. Την αντιβασιλεία ανέλαβε η μητέρα του Μαρία-Λουίζα των Βουρβόνων, μερικές φορές ονομαζόμενη ως βασίλισσα Μαρία-Λουίζα (για να διακρίνεται από την αυτοκράτειρα Μαρία-Λουίζα σύζυγο του Ναπολέοντα)
